Θύμηση από παλιά

Είναι φορές που σταματάς να ανασάνεις κι η ανάσα που παίρνεις διώχνει από πάνω σου όποια σκόνη συσσωρεύεται από τη ζωή σου σε μια μεγαλούπολη. Για λίγα λεπτά μόνο. Εσύ θα διαλέξεις αν θα αφεθείς στο γκρίζο δάσος ή θα φυτέψεις μόνος σου το αγαπημένο σου λουλούδι...

Ο κόσμος μου έλεγα είναι αλλιώς
Κι όμως κατέντησα από ζωγράφος να γίνω τεχνικός
Μες τον πανικό μου ν'αποδείξω ότι είχα δίκιο
Το σακούλι με τις ιδέες μου παρέμεινε τρύπιο

Τί κι αν φώναζα τον κόσμο να αλλάξω;
Όσα όνειρα είχα η συνήθεια μ'έκανε να τα κάψω
Το σύστημα με άρπαξε, με έκανε φονιά
Να μην δίνω πλέον σημασία στα μικρά παιδιά

Σε λανθάνουσα κατάσταση
Ανήμπορος να κάνω τη δική μου επανάσταση
πώς χάθηκαν εύκολα τόσες βλέψεις
Έμειναν μοναχά νεκρές σκέψεις

Από ταξίδια κι άφθονες εμπειρίες
Βρέθηκα να βηματίζω σε μικρές ευθείες
Ίσως αν θυμόμουν πώς ήμουνα παλιά
Να έκανα ξανά τη διαφορά