Σαν αστυνομική ταινία που δεν έμαθες ποτέ τον δολοφόνο
Σαν όνειρο που ξύπνησες πριν τελειώσει
Σαν αναπνοή που δεν σε άφησαν να πάρεις
Σαν νότα σε ελλιπές μέτρο
Σαν όλα αυτά είναι και το Ταξίδι
Πέρα μακριά στο δάσος της σκέψης
Ένα μονοπάτι ερημικό και πέτρινο
Που χάνεται κάτω απ'το ηλιοβασίλεμα
Έχεις χαθεί ποτέ ανάμεσα στα βήματά σου;
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι ίσως να'πρεπε να βρίσκεσαι αλλού;
Κράτησες ποτέ κάτι μόνο για τον εαυτό σου;
Και ύστερα μετάνιωσες;
Σαν πεντάγραμμο χωρίς κλειδί
Σαν αετός με πληγωμένα φτερά
Σαν κύτταρο χωρίς πυρήνα
Σαν πρόσωπο δίχως στόμα
Κάτι λείπει... Μα υπάρχει εκεί έξω.
Μην σταματήσεις φίλε μου. Μην σταματήσεις.
http://www.youtube.com/watch?v=7PqH6AsQgIw&feature=related
Ένα πρόσωπο δίχως στόμα ταξιδεύει συχνότερα από μια νότα που επαναλλαμβάνεται μέχρι που λείπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο ποίημα, υπερβαίνει κάπου τον εαυτό του.