Οργή-Θυμός-Φρένιασμα

Εισέπνευσα το θυμό
Και τα λόγια πνίγηκαν μέσα στα χείλη μου
-τις Συμπληγάδες-

Τα μακροβούτια στην άγνοια
Δεν με ωφέλησαν

Τώρα ο θυμός κυλάει χωρίς τριβή
Καταλαμβάνει την ύπαρξή μου
Απτόητος, επιθετικός

Η φυγή είναι μύλος
Που αλέθει τις σκέψεις μου

Σιχάθηκα τις μεταποιήσεις των ορέξεων σου
Και όταν έτρωγες ωμές
Τις ελπίδες μου

Χωρίς την αγάπη μου για σένα

Τα σημάδια του έρωτα μένουν ανεξίτηλα
Κρυμμένοι κρίνοι νεότητας
Στον χορό της ζωής

Τυπωμένα πάνω στο σώμα μου
Κάθε φορά που έπαιρνε το σχήμα 
Απ΄το χαμόγελό σου 

Ζήτησέ μου την πιο μακρινή πραγματικότητα
Κι εγώ θα γίνω ταξιδιώτης στο όνειρό σου
Στα κύματα της αιωνιότητας

Χωρίς την αγάπη μου για σένα
Οι δρόμοι θα είχαν μόνο ευθείες γραμμές

Χωρίς την αγάπη μου για σένα
Δεν θα μπορούσα ποτέ να αγγίξω τον ουρανό

Εσύ έκανες έρωτα σήμερα;

Εσύ έκανες έρωτα σήμερα;
Πατημένα ιδανικά στην άσφαλτο
Όνειρα - φαντάσματα αιωρούνται.
Σιωπή θανάτου
Καταιγισμός πνιγμένων συναισθημάτων
Δεν απαντώ.

Συνωστισμός ανείπωτων σκέψεων
Τα θέλω μου, τα πρέπει σου
Μηδενική αλληλοεπικάλυψη.
Κρυμμένο χάδι της Αποκάλυψης
- Προφήτεψα -
Και τώρα μεταμορφώνομαι.

Η ανιστόρητη Πυθία μου αρκεί
Συμβίωση με πλάσματα της αβεβαιότητας.

Εσείς κάνατε έρωτα σήμερα;

Εσύ

Θυμήθηκα το χαμόγελο εκείνο
που ζωγράφιζες
που γρήγορα ξέβαψε
και διχοτομήθηκε
σε δυο θλιμμένα χείλη..

Σε ποια Μούσα χάρισες
τη χροιά της αγάπης σου
και τώρα χαμένος από έρωτα
κυνηγάς το άπιαστο όνειρο..

Ντύσου με τ' άρωμά μου
η σκιά μου καθρέφτης
στα ωραιότερα βλέμματά σου
στα σταθερότερα βήματά σου..

Λίγο από το Νο. 24

Μια ατμοσφαιρική σκοτοδίνη
Στόλισε το χθεσινό όνειρο
Νεοσύστατο,
Ερωτικό

Νότες υποχθόνιες
Διαστρέβλωναν τη σύνθεση μιας
Ανόητης επανάληψης,
Αταίριαστης

Το κρυφτό των φωνών
Μαγευτικό μέσα στην απόλυτη ησυχία

Κλουβιά κλειδωμένα
Σπίτια θαμμένα
Καταδικασμένα σε πλασμόλυση

Εποχιακή σκοτεινιά
Που έλειψε από τις κόγχες μου