Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Το πλεκτό

Τα υγρά μου χείλη
Σμιλεμένα με την άκρη των δαχτύλων σου
Μια ανάσα που έπλεε βασανιστικά
Πάνω στις κόγχες των ματιών μου
Την ίδια ώρα που ζωγράφιζα τη γύμνια μας

Σαν χείμαρρος έλουζα με πάθος
Τα άδεια πτώματα
Κι έπειτα τους έραβα
Ερωτευμένους στην ίδια σάρκα

3 σχόλια:

  1. Ξέρεις ότι είναι δύσκολο να "ράψεις" δύο ανθρώπους, ακόμα και ερωτευμένους. Χρειάζεται υπομονή, τόλμη, και πολλή κλωστή...;)
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ραβε, ξηλωνε φιλε Γιωργο...ετσι δεν λενε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όσο κι αν πονάς όταν ξηλώνεις,πάντα θα ψάχνεις όλο και πιο δυνατές κλωστές για να ράψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή