Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Αποχαιρετισμός

Καυτό παράπονο θα ρέει
Και του παιδιού το δάκρυ θα πέφτει στο κενό
Όσα χαμόγελα και να μπορούσε να φορέσει
Πιστός θαμμώνας στου λυγμού του το βυθό.

Από το μίσος, όνειρο
Κι από αγάπη, πόνο
Τί κι αν στο πέρασμά του θα σταθείς
Ύστερα θα τον αφήσεις μόνο.

Από τον ουρανό κυνηγημένος
Κι από το χώμα, η ντροπή
Βαθιά πληγή που έμεινε
Σε μια Αυγουστιάτικη γιορτή.

Και να! Το μοιρολόγι έπαψε
Και στο χωριό μια βροντερή σιγή
Όταν οι φήμες εξαπλώθηκαν
Το γέλιο του σταμάτησε να ηχεί.

2 σχόλια:

  1. με δικαιώνει πάντα το τέλος των ποιημάτων σου..
    μπραβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ανέκαθεν έχω μια τάση να "σκοτώνω" τα πρόσωπα που δημιουργώ...σ'ευχαριστώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή