Μέλι, ζάχαρη, κανέλα
Ό,τι κι αν είπαμε, τώρα αντηχεί.
Σε βαθυστόχαστους διαδρόμους
Παρέα με τη σκέψη μας χτισμένη σε κελί.
Η απορία έμεινε, τυφλά ερωτηματικά
Να παίζουν με τον άνεμο
Να μην γυρνούν ξανά.
Αλατοπίπερο θα έριχνα
Να φτιάξω ορισμό.
Πικρό, γλυκό κι ανάλατο
Χωρίς μια στάλα ουρανό.
Η προσμονή αφέθηκε, πουλί δίχως φτερά
Χαμένη μες τα κύματα
Θλιμμένη μητριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου