Άγρια νιότη

Μυρίζει ο άερας κάρβουνο
Αφουγκράζομαι
Οι τοίχοι ψιθυρίζουν λόγια
Που πονάνε

Οι κόκκινες φωνές ξεμυτίζουν
Και σείεται το χώμα
Δυνατές, υπερήφανες
Σαν αγριολούλουδα που φυτρώνουν
Πάνω στην πέτρα

Οι κρότοι δεν με φοβίζουν
Με φοβίζει η άρνηση
Και η λήθη που θα ξύνει το δάκρυ μου
Και θα το μεγαλώνει

Ελπίδα πάνω στην ελπίδα
Μου χάρισε το γέλιο τους
Τα χνάρια τους μου έδειξαν το δρόμο
Κι όταν με πήρες απ' το χέρι
Ήταν τότε που ο δρόμος έγινε λιγότερο μακρύς