Σιωπηλή σύρραξις

Σ'αρέσει όταν χαράζεις με το δέρμα σου
την όρασή μου;
Παιχνίδι αισθήσεων το βαφτίζεις

Δε θα θεραπευτείς ποτέ
Όσες φορές κι αν κάνεις έρωτα
Όσες φορές κι αν παίξεις με τη φωτιά
Και χάσεις

Τα ψυχοφάγα κελιά της μοναξιάς
Στενεύουν με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου
Αδημονούν να εισχωρήσουν στις φλέβες σου
Οι χιλιάδες κραυγές που κρύβονται στους τοίχους

Κουρσεύω τη σκέψη σου
Δίνω ζωή σ'εκείνη την οφθαλμαπάτη
την από καιρό ξεχασμένη
Και ξέρεις πως όταν ανοίξεις τα βλέφαρα
θα πάψω να σιγοτραγουδάω τα βράδια