Ο ποδηλάτης

Την ώρα του δειλινού ένας ποδηλάτης
περνάει από κάθε νου, συλλέγει όνειρα
και φτιάχνει μια ιστορία.
Είναι καλός θεατρίνος ο ποδηλάτης
και του αρέσει να ενσαρκώνει ήχους και στιγμές.
Φύλαξε μια όμορφη σκέψη να πάρει μαζί του
Γιατί ο δρόμος του είναι μακρύς...
Φύλαξε ένα γλυκό όνειρο για κείνον
Γιατή η μοναξιά του είναι πικρή...
Ίσως ακούσεις γι'αυτήν από το μελαγχολικό ακορντεόν
που συντροφεύει κάθε πέρασμά του.
Θα μιλάει σίγουρα και για τους κόσμους που επισκεύτηκε,
για τα λόγια που άκουσε, για τα πρόσωπα που γνώρισε.
Κι όμως αν ρωτήσεις, κανένας δεν τον ξέρει.
Περνάει πάντα σαν την πρωινή αύρα
που χαιδεύει τα φύλλα των δέντρων, ανάλαφρος...
Παίρνει συνήθως μαζί του τους εφιάλτες
και τις σκονισμένες σκέψεις.
Ρωτάς γιατί;
Βλέπεις, του αρέσει να βάζει στην ιστορία του
ένα δικό του τέλος, χαρούμενο, λυτρωτικό.
Εκείνο που δεν έζησε ποτέ σαν ποδηλάτης.
Το ζει όμως ο κάθε χαρακτήρας του...
Χάρισέ του καμια φορά μια γλυκιά αρχή να υποδυθεί.
Ίσως χαμογελάσει.
Ίσως εκείνο το δειλινό το ακορντεόν
να μην είναι τόσο θλιμμένο...
Δάκρυσες;
Μια ιστορία είναι κι αυτή.
Μπορείς να της φτιάξεις το δικό σου τέλος.