Όταν νυχτώνει...

Πάλι άνοιξα το παράθυρο με έναν αναστεναγμό
Έψαχνα να βρω τις λέξεις, δυο λόγια για να πω
Πως ήμουν απογοητευμένη με τον τρόπο που ζω
Προδοσίες και ψέματα για ένα μέλλον φτηνό

Τα σύννεφα τα χρύσωσε η λάμψη του δειλινού
Και χρώματα ονειρεύτηκα του ομώνυμου λουλουδιού
Ύστερα το μάτι έπεσε στην ιδιομορφία του διπλού δεσμού
Μα μόνη μου σκέψη παρέμεινε πότε θα φύγω για αλλού

Ο ήλιος πια κατέβηκε και χάθηκε από μπροστά μου
Μ'ένα αεράκι δροσερό που χάιδεψε τα μαλλιά μου
Η μυρωδιά από κερί πάντα παρούσα
Σε κάθε εποχή αγαπημένη μούσα

Η ώρα είναι περασμένη...
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το ηλεκτρόνιο από το ημιτόνιο
Γι'αυτό και στρέφω τα μάτια μου ψηλά
Να χαμογελάσω στο παρεάκι το γνωστό
Που χαρίζει έμπνευση τα βράδια
Να ακούσω ένα τραγούδι
Και να πω καληνύχτα.
Και να την εννοώ.

:-)