Ο ταραγμένος καιρός μπολιάζει το σκηνικό με μια δραματικότητα...
Απόκοσμες σκιές μιας θρησκευτικής τελετής
που απ' τον Αχέρωντα σκορπάνε
θανάτου μοιρολόγια.
Και τα πρόσωπα- ώ τα πρόσωπα!-
κέρινες ατέλειες της Δημιουργίας
θα σιγοτραγουδάνε τα τροπάρια.
Πόση στοργή χωρά σ' ένα φιλί
και ένα χαμόγελο.
Πόσο πάθος χωρά στη φλόγα του κεριού.
Και στην αγκαλιά της μαυροφορεμένης,
γαλήνη.
Συναντήθηκαν οι ψυχές στον ψαλμό της νύχτας
και οδεύουν προς τη θάλασσα.
Το κύμα να καλπάσουν
και να φτάσουν ως τη σκέψη ενός ναυτικού.
